Corrigerend ondergoed, dat is vooral een kwestie van een andere rolverdeling. Toen ik dat las moest ik erg lachen wat ik herkende het zo! Die rol buikvet zit me vaak behoorlijk in de weg. Ik denk dan dat het komt omdat ik structureel teveel snoep en van een wijntje houd, maar wat blijkt, het kan dus echt ook door de hiv medicatie komen.
Niet dat die rol daarmee verdwijnt, maar toch, het maakt dat steeds wat voller worden toch echt minder verwijtbaar. En als we weten waardoor het wordt veroorzaakt, kunnen we misschien ook de motivatie vinden om het aan te pakken. Het gaat namelijk niet alleen over zwaarder zijn, maar volgens mij ook over malaise en vermoeidheid.
Op de CROI, een wetenschappelijke conferentie over hiv, kortgeleden gehouden in Boston, blijkt dat juist hiv-positieven meer inwendig vet en buikvet kunnen ‘kweken’ dan goed voor hen is. Het gaat daarbij niet alleen om de dikke buik die door de vroegere proteaseremmer kon worden veroorzaakt. Ook met de moderne cART blijft inwendig vet en buikvet bij hiv-positieven toe te nemen.
Dat is niet alleen onaangenaam voor onszelf als we in de spiegel kijken of onze favoriete kleding niet meer passen, het is ook problematisch: vet heeft namelijk interacties met ons immuunsysteem. Zo zitten er dan veel vetcellen in het beenmerg, dat onderdeel van ons lichaam waar ook immuun cellen worden aangemaakt. Daarnaast blijkt lichaamsvet een stiekem ‘reservoir’ van hiv te vormen. Hiv dat zich langzaam buiten de bloedbaan vermenigvuldigt. Vooral bij overgewicht of obesitas, wordt het lichaamsvet van hiv-positieven een bron van ontstekingsactiviteit. Die ontstekingsactiviteit draagt bij aan hart- en vaatziekten, insulineresistentie en diabetes. En ontstekingsactiviteit… klinkt niet zo lekker. Ik heb zelf het idee dat ik veel last heb van mijn spieren en gewrichten als ik zwaarder ben. En vermoeidheid, die eeuwige vermoeidheid.
Hiv-positieven en vrouwen hebben, vergeleken met de rest van de populatie, een hogere BMI. Als je kijkt naar trends door de tijd heen bij obesitas bij behandelde hiv-positieven, zijn resultaten uit een 19-tal studies niet geruststellend. Het gaat daarbij om cohorten met in totaal 14.084 mensen die van 1998-2010 werden gevolgd. 83% was man. De gemiddelde BMI steeg na starten met cART van 23,8 naar 24,8. Het percentage hiv-positieven met obesitas in deze groep verdubbelde van 9% naar 18%. In die cohorten had 22% met een normale BMI na drie jaar cART inmiddels overgewicht. En van de mensen met overgewicht had 18% drie jaar na start cART dus obesitas. Hiv-combinatietherapie doet mensen dus vetter worden. In specifieke studies bleek dat Atazanavir tot 31% meer buikvet kon opleveren en Raltegravir 33%.
Deze informatie kreeg ik van mijn collega bij de Hiv Vereniging, die de CROI gevolgd heeft en resultaten van studies op een rijtje heeft gezet. Dit stuk vond ik zo opvallend. Ik ken namelijk zoveel vrouwen met hiv die kampen met overgewicht en daar behalve ongelukkig, ook behoorlijk beroerd bij zijn. Ik ga mijn best doen om dit meer onder de aandacht te krijgen want als afvallen betekent dat we ons beter voelen, dan zou begeleiding door een diëtist en structureel meer bewegen kunnen helpen. Daarvoor moet er wel onderzoek gedaan worden, bij vrouwen. En dat gebeurt gewoon veel te weinig. Maar minister Schipper heeft 12 miljoen extra uitgetrokken voor medisch onderzoek bij vrouwen dus wellicht fietsen we dit er dan meteen in.
Ikzelf heb echt veel baat bij een dieet wat ik nu volg. Ik ben in de afgelopen anderhalve maand vijf kilo afgevallen en voel me een stuk fitter en energieker en ik heb ook veel minder last van opvliegers, waardoor ik meer uren achtereen slaap. Hoewel ik het best moeilijk vind om consequent te blijven levert het me zoveel positiefs op, dat ik mezelf nu nog wel kan weerhouden om teveel te eten. Het is het dubbel en dwars waard. Kan dat corrigerend ondergoed ook in de la blijven.
Reina
Vraag via Whatsapp 
