Kans op overdracht van hiv door een bijtincident verwaarloosbaar

Begin april is een systematische review gepubliceerd waarin onderzocht werd of hiv overgedragen kan worden door te spugen of te bijten. Er zijn geen studies gevonden waarin overdracht van hiv door spuug plaatsvond. Dit is al langer bekend, je kan hiv ook niet overdragen of krijgen door met iemand te zoenen. Maar hoe zit dat met bijten?

De onderzoekers hebben 13 studies gevonden waarin bijtincidenten door iemand met hiv beschreven werden. Bij 9 van de 13 bijtincidenten werd degene die gebeten was positief getest op hiv na de beet. Bij 6 van die 9 studies vond de beet plaats tussen familieleden en in 3 van die 9 studies tijdens een gevecht met ernstige verwondingen. Bij 2 van de 9 studies vond de beet plaats tijdens het verlenen van eerste hulp, toen iemand zijn/haar vingers in de mond van iemand die een beroerte kreeg had. Degenen die gebeten werden hebben waarschijnlijk allemaal geen post-exposure profylaxis (PEP) gekregen.

Je kan echter niet meteen aannemen dat er overdracht van hiv plaatsvond door de beet, het kan ook zo zijn dat de persoon die gebeten werd al hiv had voor de beet. De auteurs hebben dus per studie bekeken hoe waarschijnlijk het was dat er overdracht van hiv werkelijk plaatsvond door de beet.

In 4 van de 13 studies was het waarschijnlijk dat er overdracht van hiv plaatsvond door de beet. In deze studies had degene die beet een gevorderde infectie, slikte geen hiv-remmers en had waarschijnlijk een hoge viral load.

Dat bij 4 van de 13 studies waarschijnlijk overdracht plaatsvond door het bijten kun je niet interpreteren dat de kans op hiv bij een bijtincident ongeveer 30% (4/13) is. Je zou het eerder kunnen zien als dat er sinds de jaren ’80 maar vier keer waarschijnlijke transmissie van hiv beschreven is, ondanks vele bijtincidenten wereldwijd.

Er zijn limitaties aan deze review. Het is niet bekend hoeveel bijtincidenten er door mensen met hiv in totaal hebben plaatsgevonden, en hoeveel incidenten hiervan beschreven zijn in onderzoeken. Verder worden voornamelijk onderzoeken naar bijtincidenten door mensen met hiv gepubliceerd als er overdracht van hiv plaatsvond, dit wordt gezien als een interessanter resultaat. Dit kan leiden tot een overschatting van de kans op overdracht. Verder zou het voor kunnen komen dat een bijtincident gemist wordt, wanneer iemand na diagnose met hiv alleen naar seksueel contact wordt gevraagd en niet naar mogelijke bijtincidenten. Dit kan leiden tot een onderschatting van de kans op overdracht.

Conclusie

De onderzoekers sluiten af met de boodschap dat er alleen kans op overdracht van hiv door bijten is wanneer iemand een onbehandelde hiv-infectie heeft, er ernstige verwondingen zijn en waarschijnlijk ook alleen wanneer de bijter bloed in zijn mond heeft. Wanneer dit niet het geval is, hoeft er volgens de auteurs geen PEP voorgeschreven te worden na een bijtincident omdat er dan geen kans op overdracht van hiv is.

Bron:
Cresswell, F. V., Ellis, J., Hartley, J., Sabin, C. A., Orkin, C., & Churchill, D. R. (2018). A systematic review of risk of HIV transmission through biting or spitting: implications for policy. HIV medicine.