Langzaam zak ik via de lange roltrap de grote aankomsthal van luchthaven Dubai binnen. Ik zie lange rijen voor de douane staan, bij iedere rij zit een traditioneel geklede beambte. Ze zitten een beetje verveeld paspoorten te stempelen en foto's te maken van de mensen die in reizen. Mijn ogen staan slaperig, maar in mijn hoofd maak ik me druk. Er zit een potje pillen in mijn rugzak; Eviplera.
Hiv-medicatie op reis
Voor mijn werk reis ik heel Europa door, heel soms ook daarbuiten. Toen mijn manager vroeg of ik naar de Verenigde Emiraten wilde heb ik in een enthousiaste opwelling meteen ja gezegd. Pas later bedacht ik me dat het land misschien niet hiv vriendelijk is. Toen ik de website www.hivtravel.org bezocht werd dit vermoeden bevestigd. Het is verboden om hiv medicijnen te importeren. Wat betekent dat? Kom ik er niet in met mijn potje pillen? Moet ik de pillen binnen smokkelen? Een potje vitaminepillen kopen, een bodempje medicijnen en aftoppen met vitamine C? De pillen verwerken in de voering van mijn tas?Ik heb zelfs overlegd met het ziekenhuis of een ‘medicijn pauze’ binnen de mogelijkheden ligt. Dat idee werd resoluut uit mijn hoofd gezet, tijdelijk stoppen met de pillen voor een zakenreis werd niet geaccepteerd door de Internist. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om de pillen in originele verpakking mee te nemen, ter goeder trouw met het doosje en de bijsluiter. En ook een brief van het ziekenhuis waarin staat dat deze medicijnen door hem op medische gronden zijn voorgeschreven. Dat was ook het advies van de Hiv Vereniging, zij lazen het importeren van de pillen als daadwerkelijk commercieel importeren voor handelsdoeleinden.
Pillen verstop ik niet
Ik heb al wat reizen gemaakt, dit jaar alleen al ben ik naar acht verschillende landen geweest, sommige landen bezoek ik meer dan eens. Tegenwoordig zijn de controles behoorlijk intensief. De riem moet af, de laptop apart in een bak. Een enkele keer moet ik mijn schoenen uitdoen, maar nog nooit heb ik mijn potje pillen moeten verantwoorden. Mijn pillen verstop ik niet, ze zitten gewoon in het voorste vak van mijn handbagage. Als ik een beetje stevig doorloop hoor je ze in het potje schudden. Soms hangt er een sticker waarop wordt verzocht om de pillen, net als een laptop, apart aan te bieden. Dat vind ik een beetje de kat op het spek binden en heb ik dus nog nooit gedaan. In Europa verwacht ik niet dat autoriteiten een probleem maken van hiv-medicatie. Zeker niet met een verklaring van een Internist. Maar ja, ik ben nu niet in Europa.
Duanecontrole
Showtime; Een man in een bijna komisch druk militair pak gebaart mij naar een balie. Ik ben aan de beurt en probeer met een schalks lachje mijn goede wil te tonen. Ik leg mijn paspoort op de balie en volg wat de meneer doet. Weinig sprankelend vraagt de man me in de camera te kijken, er gaan een paar stempels in mijn paspoort en met een hoofdgebaar maakt hij duidelijk dat ik door moet lopen. Geen controle van bagage, niks... Opgelucht loop ik naar de bagageband waar ik mijn koffer al zie liggen. Welkom in Dubai! Net zoals de andere reizen dus, net zoals de andere reizigers.
Hiv en werken
Toen ik mijn hiv-diagnose van de huisarts hoorde was dat het eerste waar ik aan dacht. Ik hou van mijn werk, het is mijn droombaan. Maar hoe moet dat nu ik ziek ben!?! Ik stelde me voor hoe ik mijn drukke programma moest onderbreken voor ziekenhuisbezoeken, hoe ik ruimte moest maken voor mijn medische ellende. Ik heb zelfs overwogen om vaarwel te zeggen tegen mijn droombaan. Dat werd gelukkig direct de kop ingedrukt bij het eerste bezoek aan de hiv-consulent in het ziekenhuis. ‘Ben jij mal... Wij gaan dat gewoon oplossen!’Mijn hiv speelt tot nu toe geen enkele rol tijdens het reizen. Hoogstens tijdens ‘pillentijd’, op tijd eten en genoeg calorieën binnen krijgen is soms een uitdaging. Luxe problemen, als dat het enige ongemak is... kan ik hiermee leven.
Bart
Chat via Whatsapp 
