Op 15 augustus vond de eerste online Algemene Leden Vergadering (ALV) plaats via zoom. Tijdens deze ALV werd Niels Drost gekozen tot nieuw algemeen bestuurslid. Niels is al een paar jaar peer-counselor bij de vereniging en is sinds 2019 ook actief als regio-coördinator Noord-Nederland. En nu ook algemeen bestuurslid van de vereniging. Wij spraken met hem over zijn nieuwe vrijwilligersfunctie, waarom hij zich verkiesbaar heeft gesteld en wat hij met zijn aanstelling hoopt te bereiken.
Hi Niels, gefeliciteerd met je nieuwe functie. Voordat we beginnen, kun je kort iets vertellen over jezelf voor de mensen die nog niet bekend met je zijn?
Natuurlijk! Ik ben dus Niels, 34 jaar en woon sinds een jaartje in Friesland, in Leeuwarden. Daarvoor heb ik altijd in Zwolle gewoond. Ik werk veel in het onderwijs. Ik ben coach van deeltijdstudenten in de leeftijdscategorie van 20 tot en met 60 jaar. Ik begeleid ze in hun studie aan de opleiding pedagogiek op de Hogeschool Utrecht. Ik werk daarnaast ook nog wel eens in het basisonderwijs als leerkracht maar ook als coach voor startende docenten. Maar dat is werk, haha. Wat ik in mijn vrije tijd doe? Ik hou heel erg van films en ben vrijwilliger bij het filmhuis, ik hou van lezen en muziek. Ik hoop snel weer naar concerten te kunnen gaan, want dat vind ik ontzettend leuk. Muziek is heel belangrijk in mijn leven, ik luister het veel. Als iets mij raakt of als ik iets mooi vind kan ik er helemaal in opgaan. Dit is eigenlijk kort wie ik ben.
En wat is het mooiste concert van het afgelopen jaar dat je hebt bezocht?
Ik vond het concert van Robyn, een zangeres uit Zweden, echt te gek! Ze combineert kunst en muziek op het podium. Dat was fantastisch om te zien.
Terug naar hiv. Wat voor rol speelt hiv in je leven?
Sinds 2014 ben ik hiv-positief. Momenteel speelt hiv niet meer zo’n grote rol, het is iets wat bij mij hoort maar niet veel aandacht krijgt. In de aanloop naar hoe ik mij nu voel, dat ik het zo geaccepteerd heb en daar heel open over ben in mijn omgeving, die aanloop heeft wel een aantal jaren geduurd. Het proces van accepteren en ontdekken wat ik met mijn diagnose wil, dat heeft veel tijd gekost. De vereniging heeft ook een belangrijke rol daarin gespeeld. Daarom draag ik jullie ook een warm hart toe. Door de workshopreeks, de gesprekken met verschillende mensen met hiv, enzovoorts. Maar nu speelt hiv dus eigenlijk geen grote rol meer in mijn leven.
En waarom heb je besloten jezelf verkiesbaar te stellen voor het bestuur?
Eerst dacht ik altijd dat ik impulsief was, maar dat ben ik niet. Ik ben iemand die iets hoort en dan denkt ‘oh dat lijkt me leuk’. En als iets mij leuk lijkt en ik denk dat ik daar in mijn flow kom, dan ga ik het gewoon doen. Dat was ook met deze functie. Ik sprak een bestuurslid, Sander, en die vertelde mij wat dingen over het bestuur. Hij vertelde mij ook dat hij de jongste was en dat hij het leuk zou vinden als er wat meer jonge mensen in het bestuur zouden komen. Ik heb alleen wat bestuurlijke ervaring in het onderwijs, maar verder niet. Dus ik dacht dat dit wel een goede uitdaging zou zijn, niet alleen voor mijn eigen ontwikkeling maar ook om uit mijn eigen ervaring een bijdrage te kunnen leveren aan de vereniging.
Ik denk dat ik ervaring heb rondom het bespreekbaar maken van hiv en problematiek in groepen waar dat moeilijk kan.
Wat is die eigen ervaring dan?
Ik denk dat ik ervaring heb rondom het bespreekbaar maken van hiv en problematiek in groepen waar dat moeilijk kan. Ik kom zelf uit een christelijke omgeving en daar was niemand bekend met hiv. Dat is toen besproken omdat ikzelf open werd over mijn diagnose. Daardoor spreek ik nog steeds in groepen met een zwaar christelijke achtergrond, waar het moeilijk is om over deze thema’s te praten. Ik vertel mijn verhaal om openheid te creëren waardoor mensen vaak zichzelf ook open stellen. Ik heb ook veel georganiseerd, zoals seminars en festivals, dus op organisatorisch gebied kun je mij ook inzetten. Daarnaast heb ik veel gedaan rondom visievorming, vaak in het onderwijs. Scholen helpen om een eigen visie te vormen maar ook hoe je met je medemens omgaat. Groepsdynamiek, persoonlijke communicatie, hoe kun je dicht bij jezelf blijven en toch voor jezelf op komen. Dat soort dingen. Dus dat neem ik allemaal mee, en denk dat ik daarin ook iets kan betekenen.
Dat is in ieder geval heel erg veel. Je gaf in het begin aan dat je in Friesland woont, gaat de regio ook een rol spelen in wat je meebrengt?
Dat weet ik niet zo goed. Wat mij wel altijd opvalt is dat het goed is om mensen te laten beseffen dat niet alles alleen in Amsterdam plaatsvindt. Dat jezelf daarin ook een stem hebt, en als je iets wilt, dan kun je daar zelf voor gaan. Hiv is overal, maar het is niet altijd overal zo zichtbaar. Ik hoop dat mensen bewust worden dat ze daar ook zelf een stem in hebben.
Hoor je dat vaak? Dat men denkt dat alles alleen in Amsterdam gebeurt?
Ja dat hoor ik wel veel.
Heb je daar ook een antwoord op?
Het antwoord wat ik dan vaak geef is: ‘Wat wil je zelf?’, ‘Heb je zelf die behoefte om dat ook te hebben?’, ‘Zou je het fijn vinden als dat in de buurt ook zo was, en wat doe je daar dan aan?’. Dus ik leg dan vaak de vraag terug om te achterhalen wat de motivatie is waarom mensen zoiets zeggen. Want vaak zit er iets onder.
Wat is dat dan?
Dat is per persoon verschillend. Sommigen vinden dat de focus gewoon te veel op de Randstad ligt, en dat snap ik. Ik probeer daar niet te veel mee bezig te zijn en de focus te verleggen op de regio. Hier gebeurt ook veel maar is het gewoon veel minder zichtbaar en vergt een andere aanpak.
Het is misschien confronterend om iemands kwetsbaarheid zo open te horen en te ontvangen als je zelf ook misschien hele kwetsbare dingen met je meedraagt.
Jij bent iemand die wel open is, voor jezelf opkomt en uit de regio komt en woont. Hoe gaan mensen daarmee om?
Ik heb eigenlijk altijd wel ervaren dat mensen daar goed op reageren. Vaak komt dat door mijn manier van overbrengen. Ik denk dat ik niet iemand ben die heel dwingend op de voorgrond staat. Ik denk dat ik vaak eerst luister en mijn verhaal pas later vertel. Eerst maar eens horen wat er allemaal is, en goed kijken welke mensen er allemaal zijn. Wie zit er tegenover mij? Ik denk dat het heel veel te maken heeft met hoe je iets brengt. En dat heeft vooral te maken met persoonlijk contact, face-to-face. Ik denk dat mijn kracht vooral ligt in het persoonlijke en dat ik dat ook veel opzoek. Dus ik heb daarin geen negatieve ervaring gehad.
Het hoeft niet perse negatief te zijn maar meer dat ze denken ‘oh iemand uit de regio die wel open is en die wel voor zichzelf staat’. Dat het niet alleen in Amsterdam gebeurt, maar ook hier, in de regio.
Ha ha, we zitten niet alleen in Amsterdam hoor. Soms voel je wel het ongemak, maar dat is normaal. Omdat ik dan te open ben, of hardop zeg wat er allemaal is gebeurd. Dan merk je wel dat mensen daar een beetje ongemakkelijk van worden. Die ruimte mag er ook zijn. Het is misschien confronterend om iemands kwetsbaarheid zo open te horen en te ontvangen als je zelf ook misschien hele kwetsbare dingen met je meedraagt. Dat kan dan ook bedreigend zijn. Snap je?
Ja, dat is een mooie waarneming!
Kwetsbaarheid heeft altijd twee kanten. Het zorgt altijd voor openheid maar eerst is er altijd eventjes het wennen daaraan. En wennen kost tijd. Want als je diep van binnen met allemaal problemen zit, als je je schaamt voor wie je bent of niemand in je omgeving hebt die daar open over is, dan kan dat ook even angst oproepen. Men kan denken: ‘Wat gebeurt er dan als ik iets zeg?’, ‘Moet ik ook zo open zijn?’. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet, maar daar moet je wel ruimte voor maken en daar bewust van zijn als je gesprekken aangaat. De andere mag reageren zoals die is. Daar moet je tijd voor nemen.
Zijn dit ook de dingen waar je op gaat focussen in je rol als bestuurslid?
Voorlopig heb ik nog geen precieze taken voor mijn functie maar ik ben wel altijd geïnteresseerd in de achtergrond waar ik vandaan kom, dus de christelijke wereld. Daar kunnen we nog veel slagen maken, qua openheid. Als ik kijk naar het doel om nul nieuwe hiv-infecties te bereiken, wat de vereniging ook graag wilt, dan denk ik dat juist in die kwetsbare hoeken nog veel winst te behalen valt. Omdat daar nog niet altijd openheid is, het besef dat je kan laten testen bijvoorbeeld. Daar zou ik mij wel hard voor willen maken.
Dat klinkt in ieder geval als een mooie focus en we willen je daarom ook succes wensen met je nieuwe functie.
Dankjewel en ik ga mijn best doen!
Wil jij ook vrijwilliger worden bij de Hiv Vereniging? Neem dan contact op met het Servicepunt voor meer informatie. Het Servicepunt is bereikbaar op 020 - 689 25 77 (geopend op ma, di en do van 14.00 - 22.00 uur) of via
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it..
Chat via Whatsapp 
