Vrijwilliger Hiv Vereniging opent tentoonstelling in Enschede

Gepubliceerd: 18 juni 2019

De tentoonstelling van Marjolein Annegarn reist deze zomer door heel het land. Donderdag 13 juni verhuisde de tentoonstelling van Groningen naar Enschede waar onze vrijwilliger Niels de expositie mocht openen.

Niels werkt onder andere als peer-counselor voor de Hiv Vereniging en gaf tijdens de opening een emotionele speech over zijn reis vanaf het moment dat hij de diagnose kreeg. Zijn speech is hieronder te lezen, daarnaast zijn Niels en Marjolein ook geïnterviewd door RTV OOST. Dat interview kun je hier bekijken.

Meer informatie over de tentoonstelling van Marjolein Annegarn lees je hier.

Speech Niels Dorst - Stigma

De woorden kwamen hard binnen.

“Meneer, u bent hiv-positief.”

Deze vier woorden sloegen rond als hamers in mijn hoofd. Van de buitenkant was er aan mij niet te zien wat er binnen in mijn gedachten allemaal gebeurde. Ik luisterde naar de arts en probeerde mij te focussen op het verhaal over de werking van de medicatie.

Ondertussen sloegen mijn gedachten op hol.

Hoe moet het nu met mijn werk?
Wie ga ik dit vertellen?
Zal ik ooit een relatie krijgen?
Kan ik nog wel knutselen met de kinderen in mijn klas, want dan werk ik met een schaar?
Hoe ga ik mijn gelovige ouders dit vertellen?
Ik schaam mij voor mijn hiv-diagnose, iedereen zal vast denken dat ik het virus kan overdragen.
Ik moet niet klagen, het is mijn eigen schuld.

En zo waren er nog wel 1000 andere gedachten en vragen die mijn hoofd op hol deed slaan.

De verhalen over hiv en aids van vroeger zaten in mijn hoofd. Ze zorgden ervoor dat ik bang werd. Ze zorgden ervoor dat de angst zich verwikkelde in mijn gedachtes. Door deze angst heb ik de diagnose een jaar voor mijzelf gehouden. Alleen in het ziekenhuis werd ik geconfronteerd met hiv. Daar praatte ik openlijk met de arts en de verpleegkundige. Alle vragen die ik had, probeerde ik te stellen.
Het was een jaar van eenzaamheid. Het niet durven delen van mijn eigen hiv-status met mijn naaste omgeving zorgde ervoor dat ik mij altijd oneerlijk voelde naar mensen die dichtbij mij stonden. Het helemaal open zijn lukte mij niet. Ik hield iets achter wat in mijn leven een groot thema had gekregen.

Stigma is een litteken wat onzichtbaar is. Het zat hardnekkig in mijn hoofd. Het lukte niet om hiervan op eigen kracht los te komen. Mijn eigen patronen en denkbeelden vanuit mijn leefwereld zaten in mijn denken en voelen.

En dat zie en voel ik in deze tentoonstelling, die nog zo ontzettend nodig is in 2019. Deze dappere mensen die op de foto durfden te gaan, voelen het stigma in hun hele dagelijkse leven. De angst om open te zijn is voor deze mensen in 2019 nog elke dag aan de orde.

Terwijl hiv niet meer kan worden overgedragen als het virus ondetecteerbaar is.
Terwijl mensen met hiv gewoon kinderen kunnen krijgen.
Terwijl mensen met hiv net zo oud kunnen worden als ieder ander.


De angst is niet meer nodig!

Deze angst voor hiv heeft verstrekkende gevolgen. Het geheim waar mensen meeleven kan schadelijk zijn voor hun gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Daarnaast testen mensen zich niet, omdat ze door de stigma’s bang zijn voor hiv.

Deze angsten heb ik gevoeld en heb ik doorleefd.
In mijn leven heeft openheid veel gebracht en blijft het nodig dat er mensen in 2019 open zijn over hun hiv.
In mijn leven na de diagnose besloot ik mee te doen met de workshop Positief leven van de Hiv Vereniging omdat ik mij zo eenzaam voelde. In een aantal wekelijkse bijeenkomsten kreeg ik steeds meer informatie over mijn hiv. Dat zorgde bij mij voor rust. Ik kon voor het eerst openlijk praten met anderen die ook hiv hadden. Deze herkenning was ontzettend belangrijk in mijn leven.


Vanuit deze workshop is het mij gelukt om steeds opener over mijn hiv te praten. En elke keer leerde ik dat acceptatie en liefde de sleutels zijn om steeds een beetje meer open te worden. Deze tentoonstelling herinnert mij aan de diepe pijn en twijfels die ik voelde. Het herinnert mij eraan dat ik deze tijd als donker en verdrietig heb beleefd. En het zegt mij nu, het is niet meer nodig. Deze boodschap van niet meetbaar is niet overdraagbaar heeft het nodig om gehoord te worden.

Want alleen dan verdwijnen de stigma’s rondom hiv.

De foto boven dit artikel is gemaakt door Marjolein Annegarn. Op de foto hieronder knuffelt ze Niels.  F9B9087 Enschede2

 

 

Deze informatie is nuttig