Lunch op Woensdag en Diner op Dinsdag, respectievelijk wekelijks en tweewekelijks, voor mensen met hiv en hun betrokkenen. Tijdens deze bijeenkomsten vindt er uitwisseling plaats over talloze aspecten van leven met hiv.
The Young Ones is een groep jongeren in de leeftijd van 11 t/m 21 jaar. Zij leven met hiv en worden of werden behandeld in een kinder-hiv-behandelcentrum. Er worden jaarlijks activiteiten georganiseerd met lotgenotencontact als hoofddoel. De activiteiten (bv. schaatsen, weekendkamp) worden gekoppeld aan workshops, informatie en educatie.
Positive Families richt zich op gezinnen met kinderen tot 18 jaar, waar hiv een rol speelt. Het merendeel van de gezinnen heeft kinderen onder de 12 jaar. De oudere positieve kinderen komen vaak niet meer mee, omdat zij activiteiten voor eigen leeftijdsgenoten krijgen aangeboden via the Young Ones.
Posidivas had te maken met een terugslag omdat de coördinatoren die zich in het voorjaar als duo hadden gemeld beiden om gezondheidsredenen hun activiteiten moesten stopzetten. Door hen werd rond Internationale Vrouwendag een grote bijeenkomst georganiseerd in Nieuwegein. Hier waren 35 vrouwen (en 13 kinderen) aanwezig en er was grote diversiteit.
Mensen die leven met hiv staan midden in de maatschappij en leveren ook hun aandeel in werk. Wat speelt er op de werkvloer als het gaat over hiv? Lopen mensen nog steeds tegen oude beelden over leven met hiv aan en worden zij daardoor geconfronteerd met discriminatie, angst voor overdracht van hiv en vooroordelen? Wat moet een werkgever weten als het gaat over hiv anno nu. En wat kun je leren van de ervaringen van anderen en de tips en handvatten die beschikbaar zijn. Volg de reeks artikelen over hiv en werk die in mei/juni worden gepubliceerd.
Kinderen tieners en jongvolwassenen die leven met hiv nemen deel aan de maatschappij en gaan naar de opvang, zitten op school en studeren. Wat speelt er op school als het gaat over hiv? Lopen ouders en kinderen nog steeds tegen oude beelden over leven met hiv aan en worden zij daardoor geconfronteerd met discriminatie, angst voor overdracht van hiv en vooroordelen? Wat moet een schoolleiding weten als het gaat over hiv anno nu. En wat kun je leren van de ervaringen van anderen en de tips en handvatten die beschikbaar zijn. Volg de reeks artikelen over hiv en opvang & school die in september/oktober worden gepubliceerd.
In de Nederlandse grondwet is vastgelegd dat iedereen recht heeft op gezondheidszorg. Toch heeft lang niet iedereen in Nederland toegang tot de juiste zorg op het juiste tijdstip en bij elke gelegenheid. Een voorbeeld hiervan is dat iemand met hiv een blindendarmontsteking had en werd weggestuurd bij een plaatselijk ziekenhuis, omdat ze hem daar niet wilden behandelen. Ze vonden dat hij beter per ambulance naar zijn hiv-behandelcentrum kon worden gebracht. Dit is onprofessioneel en discriminerend: hiv is geen reden om iemand niet te behandelen. Wat speelt er in de zorg? Volg de reeks artikelen over hiv en de gezondheidszorg die in november/oktober 2018 worden gepubliceerd.
Long Term Survivors (LTS) organiseert activiteiten voor mensen die langer dan 20 jaar leven met hiv. Dat zijn mannen en vrouwen in leeftijd variërend van in de veertig tot begin tachtig. In 2017 heeft LTS haar netwerk uitgebreid, ook als voorbereiding op de Aidsconferentie 2018 in Amsterdam, waar zij LTS uit de hele wereld zullen ontvangen.
Het Europese Committee for Medicinal Products for Human Use (CHMP) heeft op 26 april 2018 een positief oordeel voor de registratie van Biktarvy gegeven. Het CHMP is het geneesmiddelenbeoordelingscomité van de European Medicines Agency (EMA).
37 miljoen mensen leven met hiv. Atlas2018 heeft over de hele wereld heen gereisd om deze mensen in beeld te brengen. Resultaat: 200 films, 500 geschreven verhalen en meer dan 3000 foto's.
Iedereen kan zich maatschappelijk inzetten. Op welke manier dan ook. Hiv is geen reden om iemand af te wijzen. Het is wettelijk niet toegestaan en maatschappelijk ongewenst. Open kunnen zijn over hiv is belangrijk en bevordert een goede gezondheid en iemands functioneren op het werk. De indringende ervaringsverhalen van werknemers met hiv, zoals Taïna, Frank en Peter, maar ook van werkgevers, zoals Harold, geven dit duidelijk aan.
Frank (36) krijgt in 2012, na een periode van vage klachten en uitval op zijn werk, te horen dat hij hiv heeft. Hij vertelt het kort daarna aan zijn leidinggevende, iets waarvan hij nu weet dat hij dat beter niet had kunnen doen. Althans, niet op dat moment. Gelukkig staat hij twee jaar later tijdens zijn sollicitatie voor een nieuwe functie veel steviger in zijn schoenen. “Door mijn openheid kan ik gewoon mezelf zijn, ook op mijn werk.”
Taïna (35) krijgt tijdens een sollicitatiegesprek de vraag of ze overdag medicijnen gebruikt. Dat doet ze niet, maar ze zegt er wel bij dat ze ’s avonds medicatie slikt vanwege haar hiv-infectie. De werkgever reageert heel positief op haar openheid.
“Bloemenverkopers kunnen gewoon hun bloemen afsnijden. En koks lekkere maaltijden bereiden, kappers een knipbeurt geven, verplegers patiënten verplegen, een chirurg elke ingreep doen, en een tandarts kan met elk gebit aan de slag. Een barman kan net zo’n lekker biertje tappen als een ander en een personal trainer kan de beste sportprestaties bereiken. Sekswerkers kunnen hun werk doen, net zoals baggeraars en bedrijfsmaatschappelijke hulpverleners.”
In mei werd ik, Bryan, coördinator van een groep die helaas niet een groep meer was. Een grote uitdaging: Er moest gebouwd gaan worden. Samen met Niels hebben we een groep van inmiddels bijna 20 jongeren in de leeftijd van 18 tot 30 georganiseerd.
Chat via Whatsapp 
