Op de opvang en school

Chaniel (15) werd in Suriname geboren met hiv. Sinds acht jaar woont hij in Nederland in een adoptiegezin. Op school is hij niet open over het feit dat hij leeft met hiv, al had hij dat wel graag gewild. “De leraren zijn bang voor de reacties.”

Ida en haar man, woonachtig in een dorp in het oosten van het land, hebben twee adoptiekinderen (12 en 10) uit Nigeria. Heel bewust hebben ze ervoor gekozen om op school niet te vertellen dat de beide kinderen leven met hiv. “Ze zijn hier al bijzonder genoeg zonder hiv.”

In haar eerste studiejaar zorgt hiv voor een flinke studie-achterstand voor Ada. Gelukkig krijgt ze steun van mentor Sijbren en heeft hij het volste vertrouwen in haar kunnen. Samen maken ze een plan om de studie-achterstand weg te werken en een studievertraging te voorkomen.

Op school of in het onderwijs kunnen leerlingen of studenten met hiv gewoon meedoen. Aan wie je het wel of niet vertelt, is en blijft een lastig onderwerp. De angst om afgewezen te worden kan openheid in de weg staan. Het onderwerp hiv kan bovendien vragen oproepen op school: bij docenten, bij leerlingen en/of bij hun ouders. Hier vind je de informatie om op al die vragen antwoord te geven.

“Voor crèches, kinderdagverblijven, naschoolse opvang, basis- en middelbare scholen en vervolgopleidingen geldt dat in de dagelijkse omgang risico op overdracht van hiv uitgesloten is. Speciale maatregelen rondom kinderen, leerlingen en studenten kunnen achterwege blijven. Dit voorkomt onnodige discriminatie en stigmatisering.” (Bron: Landelijke Coördinatiestructuur Infectiebestrijding, Hiv Protocol, 2005)