Verhalen over leven met hiv

Vandaag ging ik sinds jaren weer naar de tandarts. Zo’n vier jaar geleden ben ik voor het laatst geweest, terwijl ik nog nooit echt bang ben geweest voor de tandarts. Het is wel altijd een beetje spannend; kans op pijn, misschien doe je het niet goed, of er komt iets onverwachts…Mijn vertrouwde tandarts heeft ooit zijn praktijk verkocht aan een nogal norse, beetje potige, niet-nederlands sprekende oost-europese man. Communicatie ging een beetje lastig op die manier, zijn engels was ook niet best. De meeste communicatie liep via de assistente.

Langzaam zak ik via de lange roltrap de grote aankomsthal van luchthaven Dubai binnen. Ik zie lange rijen voor de douane staan, bij iedere rij zit een traditioneel geklede beambte. Ze zitten een beetje verveeld paspoorten te stempelen en foto's te maken van de mensen die in reizen. Mijn ogen staan slaperig, maar in mijn hoofd maak ik me druk. Er zit een potje pillen in mijn rugzak; Eviplera.