He Made Me Feel Mighty Real: Queen of Disco in Den Haag

Toppop

Het is vrijdag 16 mei 2025, de start van de Pride in Den Haag. In de Koninklijke Schouwburg is de voorstelling van Rightaboutnow.inc over het leven van discolegende Sylvester. Ik keek er al weken naar uit. Ikzelf was in 1978 net uit de kast en op zoek naar rolmodellen. Ik kon mijn ogen niet van de telvisie afhouden toen in AVRO’s Toppop de videoclip van Sylvester werd uitgezonden. Prachtig opgemaakt en met een waaier in zijn hand kwam hij de trap af en zong ‘You Make Me Feel Mighty Real’. Dit overtrof alles wat ik tot dan toe had gezien. Hij was donker en gay, droeg glitters en make-up, zong met falsetstem en paste in geen enkel hokje van de jaren zeventig. Ik besefte dat er buiten Leidschendam waar ik bij mijn ouders woonde een grote wereld bestond waar alles mogelijk was, als je maar voor jezelf durfde te kiezen.

Binnen is het veilig

Precies daarover gaat ook de voorstelling. In het begin is het zoeken want je verwacht dat vanaf het eerste moment de discohits van het toneel afknallen. De voorstelling begint echter met de mededeling dat we hierbinnen veilig zijn, want buiten is het onrustig. Het gaat over de zoektocht van Sylvester die opgroeit in de pinkstergemeente in Los Angeles en zingt in het gospelkoor en daar door de liefde en de steun van zijn moeder en zusters zichzelf kan zijn. Die liefde en steun blijkt later de basis te zijn van wie hij kan worden en wil zijn.

Discogeschiedenis

Hij is daar niet op zijn plek en vertrekt op zijn 22e naar San Francisco waar hij begint met optreden met nummers van vrouwelijke blues- en jazzzangers als Billie Holiday en Josephine Baker, die ook in deze voorstelling fantastisch worden vertolkt. Ook in San Francisco past hij niet in de hokjes. Hij vindt daar in 1978 zijn grote liefde, een blonde man met een dun snorretje die Patric Cowly heet en die samenwerkt met Gorgio Moroder, en discogeschiedenis is geschreven. Tijdens deze disco-uitbarsting wordt het publiek gevraagd om op het podium te komen dansen. In een uitverkochte schouwburg is het een ‘Once in a lifetime event’.

Daarna neemt de vreugde een wending. Patrick wordt ziek en overlijdt in 1982 op 32-jarige leeftijd aan de gevolgen van aids. Sylvester zet zich daarna volop in voor de aidsbestrijding en treedt op in ziekenhuizen. Ook hij weet inmiddels zijn eigen hiv-status en maakt daar geen geheim van.

Pride in Castro

Het is 1988 en ik ga voor het eerst de Pride vieren in Castro in San Francisco. In de optocht zie ik Sylvester in een rolstoel die kort daarna in december op 41-jarige leeftijd overlijdt na liefdevol verzorgd te zijn door zijn moeder en zusters. Nooit meer is de ernst van de aidsepidemie zó bij mij binnengekomen als tijdens die Pride in San Francisco. Ook nu tijdens deze voorstelling houdt het publiek zijn adem in. De voorstelling eindigt dan ook somber. Met muziek worden de woorden en beelden van Martin Luther King ‘I have a Dream’ vertolkt en met deze boodschap gaan we, nadat we in de foyer een fantastische aftherparty hebben gehad weer de wereld in.

Pride in Den Haag

De volgende dag is de Pride Walk in Den Haag en ik ben na deze voorstelling supergemotiveerd om mee te lopen en de boodschap n=n uit te dragen. Want buiten is het onrustig en ja, Sylvester was een rolmodel en ‘He Made Me Feel Mighty Real’. Zelfverzekerd gaan we op pad.