Om te koesteren: Aids Memorial 2025

Na een lange voorbereiding met ideeën uitwisselen, vrijwilligers vinden en een tijdsplan en menu opstellen werd het een fijne waardevolle avond. Qua planning zaten we ruim in de tijd, waardoor organisatoren en vrijwilligers elkaar wat beter konden leren kennen. De zaal van de Hiv Vereniging was voor de gelegenheid sfeervol aangekleed met witte ballonnen en een rood lint voor iedere aanwezige.

Herinneringen archiveren

Toen alle plaatsen bezet waren werd na een korte inleiding door Ben, coördinator LTS, het voorgerecht geserveerd. Allard, coördinator Poz&Proud, gaf uitleg over de nieuwe stichting House of Hiv, die de herinneringen en verhalen van de Nederlandse hiv-geschiedenis wil archiveren en documenteren.

Nieuwe tradities

Ook ging Allard in op de geschiedenis en de (oude) tradities en rituelen van deze bijzondere dag. “Wie was erbij toen in 1985 de eerste Memorial Day werd gehouden in de Waalse kerk?” Geen van de aanwezigen blijkbaar, maar wel kwamen de herinneringen boven aan de bijeenkomsten in de Dominicuskerk en de Beurs van Berlage. Er waren daar quilts te bezichtigen, er werden liederen gezongen en kaarsen aangestoken. Op de Dam liet men witte ballonnen op met kaartjes met de namen van overledenen. Die ballonnen oplaten doen we niet meer, maar wel willen we de tradities aanvullen met nieuwe. Zo was er voor iedereen een glas met sticker ‘Aids Memorial Day 2025’ waarvan we hopen dat dit een collectors item wordt: ik was erbij! 

Emoties

Na het diner gingen we met een iets intiemere groep naar het HIV/AIDSmonument. Ben gaf aan “We zijn hier om onze dierbaren te herdenken die ons ontvallen zijn, maar gedenken ook de mensen wereldwijd die nog steeds aan de gevolgen van aids overlijden. Daarnaast vieren wij het leven van hen die er nog zijn.“ Iedereen werd in de gelegenheid gesteld iemand te herdenken met de naam en eventueel een korte toelichting en door een kaars te branden. Daarbij kwamen hier en daar de emoties los. De bijeenkomst werd afgesloten met die andere traditie: het spelen van ‘The Rose’ door Bette Midler.  

Al met al een herinnering om te koesteren, aldus Ben. De foto’s hieronder spreken voor zichzelf.