Aids2018: Als moeder van twee kinderen met hiv in deze tijd, maak ik me vooral zorgen voor hun toekomst. Zorgen over de kwaliteit van hun leven met hiv, maar ook zorgen over hoe zij zich hun plekje in de maatschappij gaan veroveren. Dit gaat verder dan ‘benieuwd’ zijn naar hoe ze gaan opgroeien en zich staande houden in de harde wereld...
Op medisch gebied is er nog best veel onduidelijk over de effecten van hiv bij kinderen die rond de geboorte geïnfecteerd raken, maar ook over de effecten van bijvoorbeeld medicijngebruik op de lange termijn. Gelukkig kun je met hiv prima oud worden , maar hoe is dan op termijn de kwaliteit van leven? Ik lees in het ene artikel over snellere veroudering bij hiv-geïnfecteerden, in het andere artikel wordt dat tegengesproken….
En dan is er dat ‘stigma’
De onwetendheid over hiv in deze tijd is nog groot. Dat werd ons heel duidelijk toen mijn man en ik kenbaar maakten een kindje uit Afrika te willen adopteren. We kregen steevast de vraag of we niet bang waren een kindje met hiv te krijgen. Zelfs in de zorg, waar ik werk, wordt naar mijn idee te voorzichtig omgegaan wanneer van een patiënt bekend is dat deze hiv-geïnfecteerd is.Een en ander heeft ons doen besluiten niet open te zijn over hun beider hiv-status. Voor een zo onbezorgd mogelijke jeugd van de kinderen. Omdat je iets maar één keer kunt vertellen en dat niet meer kunt terugdraaien, hebben wij besloten dat de kinderen op termijn zelf mogen beslissen wie zij voldoende vertrouwen om hun status te vertellen.Wij hopen de kinderen te zijner tijd voldoende weerbaarheid te hebben meegegeven, om als (jong-)volwassenen de wereld aan te kunnen en zich niet te laten kisten door hun hiv-infectie en de oordelen van de buitenwereld.
Vraag via Whatsapp 
