Aids2018: Toen ik me maandag, totaal gesloopt, in de trein naar huis hees raakte ik in gesprek met een Mexicaanse man en vrouw. Best lastig om met de trein vanaf Amsterdam RAI naar je hotel in Bodegraven te moeten. Overstappen in Duivendrecht en in Woerden. We reden tot Breukelen met elkaar mee.
Een thuis met liefde
Deze twee mensen maken deel uit van een opvang voor kinderen met hiv. Een “Casa Hogar” – ik zou het vertalen met een “thuis”. Het betekent huis en haard. Een thuis voor kinderen die alleen achterblijven of verstoten zijn vanwege hiv. Waar ze liefde krijgen en aandacht van de gezinsouders, daar waren ze heel stellig in. Ook al zijn het soms donderstenen, zeiden ze, haha. Haha, ja, ik heb ook een kind… We konden lachen over het Hollandse eten en dat er nergens goede hete peper te vinden is. Ik heb ze dus maar aangeraden op zoek te gaan naar een Surinaams eethuis. Madam Jeanet om de week Nederland door te komen.
Tv-uitzendingen op maandagavond
Ik was nog net op tijd om Rob de Groot, Chris Lensen en Brenda Mugabona te zien bij Margriet, maar Jinek trok ik niet, dat heb ik vanmorgen gekeken – keigoed verhaal van Prinses Mabel en Anne Hamers over hoe wereldwijd vooral vrouwen en meisjes risico hebben een hiv-infectie op te lopen.
Intensieve week
Dinsdagmorgen zat ik op weg naar de RAI naast een kleurrijk geklede dame uit Zimbabwe, die een posterpresentatie had over PrEP voor meisjes, omdat onder jonge vrouwen en meisjes vanaf 12 jaar de meeste nieuwe infecties zijn. En ook zij was, net als ik, hartstikke moe van alle voorbereidingen en had last van de warmte. Ze vertrouwde me toe dat ze de week na de conferentie naar Parijs zou gaan en haar telefoon en computer niet aan zou zetten. Zweetpareltjes op haar voorhoofd toen onze wegen zich scheidden.
Gesprekken en interviews
Ik geniet ervan, dit soort contacten. Er zijn daarna nog heel wat gesprekken gevoerd vandaag. Met een Thaise man die het naadje van de kous wil weten over hoe we in staat zijn zoveel verschillende groepen te bereiken, een man uit Wit Rusland die de website van zijn organisatie maar niet geopend kreeg, een Nigeriaanse homo activist die donderdag graag naar de Positive Prayer komt en kijk, daar is die vrouw weer die gisteren ook al een paar tasjes probeerde mee te smokkelen. Ik vraag haar indringend in het Spaans, als ik erachter ben dat ze dat verstaat, of ze misschien boodschappen komt doen en of ze dan misschien meteen een halve liter melk voor me kan meebrengen dan. Weg is ze….
Ook was ik vroeg in de middag in een studio van radio 1 boven in de tentoonstellingshal, waar ik met Brenda Mugabona en Mark Vermeulen een kwartier mocht praten over leven met hiv toen er ondertussen een luidruchtige demonstratie van sekswerkers voorbij trok. Dokter Peter Reiss was na ons op de radio en we hebben nog even mooie kiekjes geschoten samen en elkaar gecomplimenteerd met waar we zo druk mee zijn. Mooi werk. (Redactie: tijdens deze uitzending van De Nieuws BV is ook Timothy Brown, de enige ter wereld die die van hiv is genezen, geïnterviewd).
En op de valreep heb ik een half uurtje over stigma in Nederland – want dat is net zo erg als in de Cariben - gepraat met een journaliste die schrijft voor lezers uit het Caribisch gebied.
De Stigma Experience mag je niet missen
Een lekker vol dagje dus, dat ik heb afgesloten met een bezoek aan de Stigma Experience van hello gorgeous. Een container staat pal voor de ingang van de conferentie met de lokkende buitenkant: Bye Bye Stigma! Het hele weekend zijn daar al heel veel foto’s gemaakt van poserende congresbezoekers terwijl ondertussen de container werd verbouwd, geschilderd en ingericht. Vandaag ging het van start. Ik werd eerst kort ondervraagd door Caspar (mijn favoriete interviewer en schrijver), zodat de acteurs die meedoen een beetje weten wie ze tegenover zich krijgen. Ik mocht de container in (ja, er is gelukkig airco) en het geheel was zo goed opgezet en gedaan dat ik na mijn “stigma experience” echte tranen in mijn ogen had, zo was ik geraakt. Sjemig, wat een impact. Misschien is de impact anders voor iemand die geen hiv heeft maar bij mij hakte hij er stevig in. Dus, als je in de buurt bent, zeker doen. Ik hoop dat ook echt veel mensen die niet hiv-positief zijn daar eens zullen ervaren wat de impact is van een diagnose en een stel foute reacties kort na elkaar.
Reina Foppen
medewerker Community netwerk
Vraag via Whatsapp 
