Peter van Delft neemt na zes jaar afscheid als bestuurder van de Hiv Vereniging. Loek Elsenburg keert op die positie terug van nooit-echt-weggeweest. We kijken achteruit én vooruit met de heren. Peter: “Ik moest hard aan de bak.”
"We komen nog altijd ongedocumenteerde trans personen tegen met hiv die we aan zorg moeten helpen."
Terugblikken met Peter
Peter, zes jaar geleden trad je aan als bestuurslid. Wat waren je verwachtingen en wat is daarvan uitgekomen?
“Nadat ik destijds als bestuurslid aantrad, begon ik ook met een fulltimebaan bij HVO-Querido. Had ik voor die tijd soms twee dagen per week tijd voor de vereniging, nu moest ik echt hard aan de bak. We hadden toen nog aparte portefeuilles in het bestuur. Die van mij was seksuele gezondheid en testen. Medische zaken nam ik in de loop van de tijd ook over omdat het toenmalige bestuurslid ermee stopte. Ik vond het belangrijk om seksuele gezondheid en testen meer op de kaart te zetten binnen de maatschappelijke opvang. Tijdens mijn werk als ambulant werker binnen de wijkzorg van HVO-Querido kwam ik regelmatig cliënten tegen die tegenover mij wel over hun hiv-status durfden te praten. Sinds 2019 ben ik werkzaam bij P&G292, dat is het Prostitutie & Gezondheidscentrum, een samenwerking van HVO-Querido en de GGD. Binnen dit werk kom ik veel cliënten tegen die bij ons te horen krijgen dat ze hiv-positief zijn of op grond van hun hiv-status asiel willen aanvragen. De korte lijnen met de Hiv Vereniging zijn dan heel erg handig. Vooral voor het juridische aspect.”
Wat waren de afgelopen zes jaar belangrijke momenten en ontwikkelingen als je kijkt naar de vereniging?
“De verandering van het werken met een ledenraad en een kleiner bestuur zie ik als een belangrijke ontwikkeling. Die heb ik vanaf het begin meegemaakt en ik heb daar ook mijn input op kunnen geven. Daarnaast ben ik blij dat er veel ruimte is voor diversiteit binnen de vereniging en dat de trans community er ook een plek vindt. Momenteel werk ik vanuit P&G292 een dag per week met en voor de trans community op het T-House/Safe Space. We komen nog altijd ongedocumenteerde trans personen tegen met hiv die we aan zorg moeten helpen. Deze groep heeft veel steun nodig en gelukkig is er plek voor hen bij de vereniging.”
Hoe kijk je terug op je bestuursjaren: wat zijn successen, wat had beter gekund?
“De tijd is omgevlogen. Ik ben blij dat ik mijn input hebben kunnen bieden en dat ik mijn werkzaamheden voor de vereniging direct kon combineren met mijn dagelijkse baan. Vaak had ik meer tijd willen hebben voor de vereniging, maar ja, je moet keuzes maken.”
Waar heb jij het meest van genoten?
“De openheid die er was binnen het bestuur om jezelf te kunnen zijn en je input te leveren. Ook genoot ik uiteraard van de leuke staf- en bestuursdagen.”
Wat geef je het bestuur dat je achterlaat mee?
“Heel veel wijsheid en hopelijk een kritische blik daar waar het gaat om de samenwerking met diverse partners.”
Wat geef je de vereniging mee?
“Zet in op nog meer inclusiviteit en diversiteit.”
-----
"Uitwisseling van ervaringen, contacten op basis van gelijkwaardigheid; er gaat zoveel kracht van uit. Daarover ben ik steeds weer verbaasd.”
Vooruitkijken met Loek
Loek, je zat al eerder in het bestuur. Wat maakte dat je zei: ik wil er opnieuw deel van uitmaken?
“Na zes jaar op een andere manier vrijwilliger te zijn geweest (ik gaf de workshop Positief Leven) had ik er wel weer zin in. Ik heb nu meer ervaring, een groter netwerk en ik ben van mening dat de ervaring van hiv-behandeling in het bestuur vertegenwoordigd moet zijn.”
Destijds was je portefeuille medische zaken & zorg. Wat wordt je inbreng deze keer, hoe zie je het voor je?
“Het bestuur heeft de onderverdeling van aandachtsgebieden losgelaten. Met elkaar besla je alle aandachtsgebieden en dat vind ik wel boeiend. Zo kun je taken verdelen en ervoor zorgen dat dit ook gebeurt met aandacht voor draagvlak en ruimte.”
In de tussentijd ben je steeds actief gebleven binnen de vereniging: wat heb je daarvan opgestoken?
“Doordat ik de workshop Positief Leven ben blijven geven, heb ik geleerd hoe belangrijk het is om mensen met hiv met elkaar in contact te brengen. Uitwisseling van ervaringen, contacten op basis van gelijkwaardigheid; er gaat zoveel kracht van uit. Daarover ben ik steeds weer verbaasd.”
Hoe is de vereniging veranderd in de tijd dat je geen bestuurder was?
“De nieuwe structuur is misschien de grootste verandering. De meerwaarde daarvan moet ik nog ontdekken. Daarnaast is de Hiv Vereniging naar buiten krachtiger geworden. Hiv is minder verborgen. Alleen de naam en het logo geven die verandering al aan: van HVN naar Hiv Vereniging is echt meer kleur bekennen. Minder slachtoffer en meer naar buiten treden.”
Je werkt als hiv-consulent bij DC Klinieken: welke wisselwerking ontstaat er doordat je ook actief bent bij de Hiv Vereniging?
“Ik hoop een brugfunctie te kunnen vervullen tussen de Hiv Vereniging en de verschillende hiv-behandelcentra. We hebben elkaar nodig om gezamenlijke doelen te bereiken. De kwaliteit van de hiv-zorg in Nederland is hoog, maar is niet vanzelfsprekend. Veel expertise verdwijnt doordat behandelaren en verpleegkundigen van het eerste uur met pensioen gaan en mensen met hiv van het eerste uur op leeftijd zijn en minder in staat hun eigen belangen te behartigen.”
Wat hoop je aan het einde van je eerste termijn bereikt te hebben?
“Als nog meer hiv-behandelcentra de expertise van de Hiv Vereniging weten te gebruiken, zou ik daar erg blij mee zijn. Een voorbeeld: de landelijke dekking van de workshop Positief Leven is er meer in theorie dan dat deze in de praktijk wordt uitgevoerd. Dat is erg jammer, want er zijn ook mensen in Groningen of Zeeland die wat aan deze workshop zullen hebben. Ook hoop ik dat de nieuwe structuur met ledenraad en uitvoeringsraad zich gaat bewijzen in meer betrokkenheid bij het tot stand komen van beleid en aandachtspunten. Ik hoop daaraan bij te dragen.”
-----
(Foto Loek Elsenburg door Marjolein Annegarn)
Vraag via Whatsapp 
