Hans Agterberg was afgelopen mei nog aanwezig bij het HIV/AIDS-monument aan het IJ in Amsterdam tijdens de Aids Memorial Day herdenking. Hij brandde een kaarsje en deelde met andere Long Term Survivors het verdriet dat hij opnieuw voelde bij het verlies van zo veel vrienden en bekenden in de jaren 80 en 90. ‘Zij zijn er niet meer, maar ik ben er nog, en daar ben ik dankbaar voor’, zo vertelde hij.
Hans overleed plotseling op 21 augustus 2024.
Utrecht
We hebben op maandag 26 augustus in Utrecht, de stad waar hij geboren is, afscheid genomen van Hans. In een aula vol mensen, veel kleurrijke bloemen, grappige en ontroerende foto’s en mooie muziek, passend bij het leven van Hans en het motto ‘Don’t let this be your last show’. Namens de Hiv Vereniging sprak Bertus Tempert, projectleider communicatie & community, de volgende woorden:
Kat met negen levens
‘Bertus, ik ben altijd een kat geweest met negen levens, maar ik voel dat mijn negende leven er bijna op zit. Ik heb heel goed en intens geleefd, enorm genoten, maar nu is de koek bijna op.’ Deze woorden zei Hans tegen mij op donderdag, 15 augustus, anderhalve week geleden, toen we elkaar op een Amsterdams terras zagen. Vanwege de zomerstop in juli en augustus van de Woensdagmiddaglunch & Dinsdagavonddiner hadden we elkaar zo’n zes weken niet gezien. Hans vertelde het slechte nieuws - uitgezaaide longkanker - rond zijn gezondheid. ’Ik ben op, vrees ik’, vervolgde hij. Met pijn in het hart en een benauwd gevoel zei hij dat vrijwilligerswerk doen voor de Hiv Vereniging er niet meer in zat. Ik drukte Hans op het hart zich niet te bekommeren om de Hiv Vereniging en dat ik met Diana, Niels & Trees, de coördinatoren van de lunch en diner, zou kijken hoe we de activiteiten vanaf begin september zouden oppakken. ‘Jij moet je nu alleen maar bezighouden met jezelf en je gezondheid', zei ik. Met een knuffel namen we afscheid, Hans ging naar zijn boot, en we spraken af dat ik Hans een paar dagen later zou bellen nadat hij met zijn zus Ellen naar het ziekenhuis was geweest. Het liep anders. Hans’ gevoel had hem niet in de steek gelaten.
Drijvende kracht
Hans was de drijvende kracht achter de Woensdagmiddaglunch én ook actief achter de bar bij het maandelijkse Dinsdagavonddiner. Al met al is Hans wel 25 jaar vrijwilliger geweest bij de Hiv Vereniging. Daar leerde hij Pieter Ofman kennen bij de lunch en ze trokken een flink aantal jaren veel met elkaar op. ‘We waren blowmaatjes!’, vertelt Pieter mij, ‘en dat was in een tijd dat je binnen nog mocht roken. Dat waren nog eens tijden! Hans was enthousiast, creatief, ondernemend, geestig en we hebben veel samen gedaan. We gingen naar concerten, samen op vakantie naar Portugal, Gran Canaria, ik heb zijn moeder en zus verschillende keren ontmoet, we gingen skaten in het park of naar het strand van Bloemendaal.’
Madonna-fan
Hans was een groot Madonna-fan, en Pieter herinnert zich nog goed de keer dat ze met de auto naar Parijs reden voor een concert van de Queen of Pop. ‘We kregen autopech op de périphérique, en moesten verder met de metro de stad in om bij het concert te kunnen komen. Toen we na afloop teruggingen, vroeg Hans aan chauffeurs van verschillende touringcars die daar stonden of we alsjeblieft mee terug mochten rijden naar Amsterdam en met zijn charme en glimlach lukte Hans dat natuurlijk. De laatste jaren zagen we elkaar minder, omdat ik weer aan het werk ging. Daarom vond ik het zo leuk om vanaf vorig jaar opnieuw samen met Hans achter de bar bij het Dinsdagavonddiner te staan. We hadden altijd de grootste lol.’
40 paar schoenen
Hans hield van gezelligheid, leuke dingen doen, en was dol op verzamelen. Hoeveel paar prachtige kleurrijke Puma-schoenen heeft Hans, 40, 50? Hij hield van mooie shirts en hoodies met opdrukken van Andy Warhol, Keith Haring tot de rockband KISS. En hoeveel cd’s en dvd’s heeft Hans wel niet? Kasten vol. En hij was natuurlijk gek op zijn boot. Dat was een droom en gelukkig heeft hij daarvan kunnen genieten. In de haven en op de boot kwam hij tot rust.
Het kriebelt
Zelf heb ik Hans beter leren kennen toen hij contact opnam na de coronatijd. Vanwege corona waren de lunch en diner zo’n dikke twee jaar niet meer georganiseerd en Hans miste de gezelligheid, het contact en de onderling band met andere mensen met hiv. ‘Het kriebelt bij mij, Bertus, en dan bedoel ik niet in mijn kruis’, zei Hans. ‘Ik mis de lunches en de mensen en wat kan ik dan beter doen dan zelf actief worden en de boel weer helpen opstarten.’
In diezelfde periode zocht ook Diana contact met de Hiv Vereniging. Ze dacht aan helpen met groenten snijden voor de lunch. Hans wilde het coördinatorschap niet in zijn eentje doen en haalde Diana over om er een duocoördinatorschap van te maken. Diana zegt: ‘Ik heb heel veel geleerd van Hans, hij was de oude rot bij de vereniging en ik het groentje. Hij heeft mij bijna letterlijk aan de hand meegenomen en ik heb mij, mede dankzij hem, enorm kunnen ontwikkelen. We hebben het heel erg leuk gehad, ook met de hele groep. In korte tijd werden we een hechte groep en we deden veel leuke dingen samen, ook buiten de vereniging. Hans was daarbij de grote verbinder. We zijn bij Hans thuis geweest, gingen met elkaar uiteten, naar de film, dansen in Paradiso, noem maar op.’ Met Chester (ook vrijwilliger bij de lunch) ging Hans vaak naar concerten. Zo zijn ze samen bij het concert van Diana Ross geweest met moeder Elly en zus Ellen.
Gekreukte krant
De vele foto’s die hier vertoond worden getuigen van de talrijke gezellige momenten. En voor iemand die het verschrikkelijk vond om op de foto te gaan, staat Hans er heel vaak goed op. Typerend was zijn commentaar op de foto (bovenaan dit artikel) die collega Caspar tijdens een van de laatste lunches maakte en Hans stuurde met het bijschrift: 'Kijk, wat een knapperd!'. Het antwoord van Hans: ‘Een ouwe gekreukte krant zal je bedoelen!’
Will & Grace
Terug naar Diana: zij en Hans deden veel samen, Hans nam haar mee op zijn boot, ze ontmoette zijn moeder en ze scheurden op zijn scooter de hele stad door en soms ging dat maar net goed.
Figuurlijke botsingen waren er ook, Hans kon pittig uit de hoek komen. Diana zegt: ‘Dan waren we als water en vuur. In de groep werden we ook wel Will & Grace genoemd. Maar we maakten het altijd goed.’ Ook naar andere vrijwilligers en soms naar een bezoeker kon Hans uit zijn slof schieten en flink mopperen. Vooral de laatste tijd voor de zomerstop was dat het geval. Nu weten we dat dit deels te wijten was aan Hans’ verslechterende gezondheid. En dat vind ik spijtig.
Passie
Want temperament en passie had Hans. Kenmerkend voor Hans was zijn gepassioneerd zijn, in alles. Hans was gepassioneerd in vrolijkheid, in het mensen met elkaar verbinden, in gezelligheid, in zijn zorg voor anderen, in zijn verontwaardiging en Hans was gepassioneerd in zijn toewijding,
Het voelt zo leeg en akelig zonder Hans door te gaan met de lunch en het diner. Nooit meer Hans, die ‘Lieve mensen, welkom op de lunch van de Hiv Vereniging!’, zegt en vertelt wie er heerlijk gekookt heeft. Zelf kon hij het ook verdienstelijk. En nooit meer de sigaret na afloop van de lunch op de binnenplaats met o.a. Stefan, Niels, Ben, Thijs en natuurlijk zijn maatje Sandor.
Rust zacht
Lieve Hans, we gaan jouw gedrevenheid, je commitment, je vrolijkheid, je gemopper en jouw passie enorm missen. Dankjewel voor alles. Hans, je hebt je negen levens ten volle geleefd.
Namens alle mensen van de Hiv Vereniging, de bezoekers van de lunch en het diner, en in het bijzonder de vrijwilligers van de Woensdagmiddaglunch en het Dinsdagavonddiner:
Rust zacht en met passie, lief maatje van ons.
Vraag via Whatsapp 
