Aids2018: In haar Youth Panel spraken jongens en meiden uit onder meer Oekraïne, de VS, Duitsland, Zambia en Nederland over seks, voorlichting, soa’s en hiv. Door een speling van het lot (iemand van de organisatie die me 25 schatte en door de vingers zag dat dat al even geleden is) zat ik vooraan in de zaal, met vrij zicht op het toneel. Tenminste, nadat de horde fotografen vertrokken was.
De jongens en meiden waren knap uitgesproken en weten wat ze willen. “Vetorechten voor jongeren als het gaat over jongerenbeleid” (Zakk, VS). “Neem geen besluiten over jongeren zónder jongeren” (Danill, Oekraïne). “We hebben hoop nodig. En daar hebben we vrienden en familie voor nodig” (Nancy, Zambia).
Er is een groot verschil tussen opgroeiende jongeren wereldwijd. Hun ervaringen lopen ver uiteen. In sommige landen wordt het bestaan van hiv genegeerd. Op andere plekken is de medicatie niet goed beschikbaar of betaalbaar. En weer ergens anders ligt er een groot stigma op seks en hiv. En dus moet er veel gebeuren. This is not the end, this is just the beginning. En dat begint met openheid, zei Bruna uit Brazilië: “We zijn een generatie die niet bang is om over seks te praten. En dat is een goed begin.” “Ik kan spreken over mijn hiv, want ik krijg steun uit mijn omgeving,” voegde Nancy uit Zambia daar aan toe. “Maar dat geldt niet voor iedereen.”
De panelleden waren eensgezind met een keur aan oplossingen. Meer voorlichting, te beginnen op scholen. Peer to peer support. Een holistische benadering van liefde, seks, soa en zwangerschap (“It’s not a single issue, we don’t live single-issue-lives!”). En een inclusieve benadering van gezondheid (“We can’t leave anyone behind”). Want deze conferentie gaat niet alleen maar over hiv, het gaat over onze levens.
Sander van Oorspronk
bestuurslid Communicatie Hiv Vereniging
Vraag via Whatsapp 
