We zitten in Johannesburg, met ruim 9 uur overstaptijd.... Tijd genoeg dus om het een en ander te overdenken en jullie daarmee lastig te vallen. Het was veel. Veel informatie, veel ongelijkheid, veel activisme (gelukkig!)
Op de vrijdagmiddag wil ik in de Global Village nog snel wat kadootjes kopen voor de thuisblijvers. Ik heb deze week standjes gezien maar ik had geen tijd om er echt naar te kijken. Dat zou ik vrijdag dan wel doen. En dan mag ik er opeens niet meer in! Gelukkig zitten mijn collega's Wim en Ronald nog wel binnen en slagen we via WhatsApp met foto's en instructies heen en weer een paar mooie dingen te kopen. Wat een lol om er samen proberen uit te komen welke soort ketting ik dan bedoel als ik schrijf: van die ronde....!
De sluitingsceremonie daarna was een regelrechte downer na zo'n enerverende week. We zitten dan met ca. 1.000 man in een hele grote zaal die naarmate de tijd vordert steeds verder leeg loopt. De conferentie heeft vijf "gebieden". Voornamelijk wetenschappelijk, maar ook sociaal-maatschappelijk en juridisch. Van alle sessies wordt per gebied een samenvattende rapportage gemaakt met conclusies en vooral: aanbevelingen over wat de internationale community te doen staat. Op de laatste middag worden deze dan per gebied gepresenteerd. Best interessant!
Maar dan is het de beurt aan de hoogwaardigheidsbekleders en de scheidend voorzitters van de commissie die deze conferentie heeft georganiseerd. Iedere spreker die volgt - en dat is echt een hele rij hoor - spendeert ruim een half uur aan het bedanken van de anderen, veren steken op een bepaalde plek, aan het noemen van het hele curriculum van de volgende spreker, aan het herhalen van de aanbevelingen, aan het aanhalen van uitspraken van Nelson Mandela en ja, steeds weer het mantra: we must leave no-one behind! En de uren gaan voorbij. Meer en meer mensen lopen weg. Ik heb er de kracht niet meer voor. Maar we wachten hoopvol tot er toch nog iets gezegd wordt over de MH17 en onze collega's die op weg naar de vorige conferentie de dood vonden. En eindelijk, oh wonder, komen er dan toch nog 3 mensen met hiv aan het woord, die hele mooie, kernachtige dingen zeggen. Jammer joh, want de hoogwaardigheidsbekleders zijn allang weg.
En eindelijk komt onze eigen Amsterdamse professor Peter Reiss, die de "local co-chair" van AIDS2018 is en als afsluiter het mooie, wervende filmpje met Brenda, Pieter, prinses Mabel, burgemeester Eberhart van der Laan en Peter Reiss zelf, over Amsterdam 2018, waarheen geen reisrestricties zijn, waar sekswerkers, druggebruikers, transgenders en homo's hartstikke welkom zijn. We must leave no one behind! Ja joh. De zaal is zo ongeveer leeg nu. En wij ook.
Nieuwe conferentie, nieuwe kansen. In 2018 gaan we dit laatste stuk in ieder geval anders doen. Hoop ik.
Reina
Vraag via Whatsapp 
