Naar aanleiding jullie prachtige reacties op mijn blog over Fatimata ben ik haar weer op gaan zoeken om die solidariteit met haar te delen. En ik kan je vertellen het is niet eenvoudig om iemand te vinden nu de conferentie eenmaal echt van start is gegaan. Wat een volle bak. En wat een vol programma.
Maar ik heb haar gevonden en ze vond het geweldig fijn en bemoedigend om te horen dat haar zussen in Nederland haar kracht bewonderen en ze deelt graag haar hele verhaal met ons.
De echtgenoot van Fatimata had een goedbetaalde functie toen ze samen met hun toen heel jonge zoontje in Rwanda woonden. Hij heeft het hele Rwandese onderwijssysteem herzien in die tijd. Fatimata is zelf ook een goed opgeleide vrouw. Zij werkte ook in Rwanda, als verpleegkundige. Soms waren ze door hun beider functies wel eens langere tijd uit elkaar. Geen probleem, ze hadden beiden veel te doen. Op een dag klaagt haar man over pijn aan de linkerkant van zijn lichaam. Met vochtblaasjes. Hij heeft heel erg veel pijn. Fatimata ziet meteen dat het gordelroos is en geeft hem acyclovir. De volgende dag gaan ze naar de dokter toe en ook hij schrijft acyclovir voor. Onderzoeken volgen. De arts, eigenlijk een collega van Fatimata, neemt haar apart. Ze hebben weinig woorden nodig. Dit is een opportunistische infectie. Fatimata's man heeft Aids.
Fatimata vertelt me dat ze lang nodig heeft gehad om hem te vergeven. Ze is best vrijdenkend en ze snapt ook dat hij vreemd gaat als ze lange tijd gescheiden zijn. Maar ze neemt hem drie dingen hoogst kwalijk: 1. het buiten de deur zonder condoom seks hebben, 2. het niet vertellen dat het gebeurt is als ze eenmaal weer bij elkaar zijn en 3. niet naar de dokter gaan met klachten die hij ongetwijfeld al had en die konden duiden op een hiv infectie. Haar ook infecteren had voorkomen kunnen worden als hij eerlijk was geweest.
De ziekte van haar man zorgde ervoor dat ze hals over kop terug moesten naar Noakchott. Lange reizen tussen Noakchott en Dakar met de taxi volgden, want hij was zo ernstig ziek dat behandeling in hun eigen omgeving niet mogelijk was. Uiteindelijk sterft hij aan tuberculose. Fatimata neemt zichzelf kwalijk dat ze al haar aandacht besteedde aan haar man terwijl hun zoontje een beetje in zijn eentje op straat scharrelde. Maar ze kon niet anders.
In Mauretanie komt hiv niet heel veel voor. Er is ook geen officiële hiv zorg buiten de hoofdstad Noakchott. Volgens Fatimata gaan mensen met hiv naar buurlanden als Algerije, Burkina Faso en Senegal voor hun medicijnen en zorg. Zoals ook zij dus deed omdat haar man erg ziek was. Fatimata heeft letterlijk alles wat ze bezaten verkocht zodat haar man in de laatste periode van zijn leven zorg kon krijgen in Dakar. Urenlang in een bloedhete taxi door de woestijn met een doodzieke man op haar schoot. Zie je het voor je? Vast niet. Alles verkocht, tot aan het linnengoed en bestek aan toe.... en ze waren niet onbemiddeld.
Er waren in Mauretanië drie mensen open over hun hiv status. Haar man is dood. Dus nu zijn er nog twee. Jullie krijgen de hartelijke groeten van haar. Ik hoop dat ik haar over twee jaar persoonlijk aan jullie mag voorstellen.
Reina
Vraag via Whatsapp 
