Vandaag werd de stand van Gilead in de expositieruimte bezet door actievoerders. De nog steeds uitbreidende epidemie is deels te wijten aan de buitensporig hoge kosten van medicijnen. Als Truvada betaalbaar zou zijn kon PrEP breed ingezet worden. In sommige gebieden komt hiv zoveel voor dat je PrEP wel in het drinkwater zou willen doen.
Er zijn zoveel bewijzen dat een gecombineerde en goede gerichte aanpak kan helpen om nieuwe infecties terug te dringen. Én voorlichting, én mannenbesnijdenis, én vaginale ringen én PrEP én wetgeving die mensen met hiv niet criminaliseert. Sommige culturele gebruiken werken niet echt mee als het om jonge meisjes gaat. Vrouwenbesnijdenis, kind-huwelijken, meisjes onwetend houden. Als ik de cijfers gepresenteerd krijg van meiden en jonge vrouwen die wereldwijd geïnfecteerd raken door een combinatie van al deze oorzaken, maar vooral ook door armoede, dan denk ik aan mijn mooie meisje thuis en krijg ik een brok in mijn keel. Ik zie presentaties over aantallen mensen die jaarlijks overlijden aan de gevolgen van hiv, aan tuberculose aan hepatitis, en het duizelt me. Heel treffend was dat iemand tijdens de openingsceremonie zei: denk eerst aan iemand waar je heel veel van houdt en kijk dan vanuit je hart naar de cijfers. En ik doe wat ze zegt. Iedere 2 seconden wordt er een meisje zoals mijn eigen dochter ergens op de wereld geïnfecteerd met hiv. Ie-de-re 2 seconden. Misschien moet ik die raad om aan iemand te denken die ik zeer liefheb maar iets minder letterlijk nemen? Het doet me namelijk fysiek pijn.
Prinses Mabel is hier, ook om de connectie te laten zien tussen jonge meiden die hiv oplopen en al die kind-huwelijken (Girls, not Brides http://www.girlsnotbrides.org). Ze vervult haar taak met verve. Misschien heb je op mijn tijdlijn op Facebook de foto gezien waarin Mabel in de openingssessie op het podium zit met een waaier in haar hand met de boodschap: "Fully fund the Global Fund". Koninklijk activisme. Dat is zeer gedurfd en echt heel goed want zij komt er ook mee weg! En wat dacht je van Prins Harry die zich openlijk laat testen op hiv om het goede voorbeeld te geven.
Vanmorgen zaten we om 7 uur al in een sessie waar Mabel de voorzitter van de panel discussie was. Het was errug vroeg, maar er was ontbijt en Mabel was oprecht blij dat we waren gekomen. Ze weet waar ze het over heeft, ze is een goede gespreksleider en ze is recht door zee. Ze brengt mensen bij elkaar, is kritisch, verbindt, durft aan de bel te trekken. Mabel, mijn community netwerk heldin.
Over een paar dagen zijn we weer in Nederland. Natuurlijk helemaal vol van alle indrukken en de wereldwijde problemen waar vooral structurele ongelijkheid de oorzaak van is. Ongelijkheid tussen blank en zwart, tussen arm en rijk, tussen man en vrouw, tussen volwassene en kind, tussen meerderheid en minderheid, van welke aard of geaardheid dan ook. Ongelijkheid met discriminatie en criminalisering als gevolg. En in ons land vooral de vooroordelen die er heersen rond hiv en het gebrek aan kennis over hiv bij het brede publiek. Onwetendheid die ons een gestigmatiseerde minderheid maakt. Wij gaan weer werken in Nederland en het is goed dat we dan weer onze focus hebben op datgene wat er in Nederland te doen is. Onze eigen specifieke horden die nog te nemen zijn op weg naar een goede kwaliteit van leven voor iedereen die in Nederland leeft met hiv.
Reina
Vraag via Whatsapp 
