Waar begin je als je zoveel indrukken hebt opgedaan in een tweetal dagen? Laat ik beginnen bij het begin. Vrijdag 4 november tot zondagmiddag 6 november zouden we na een aantal maanden voorbereiding, een heel weekend doorbrengen met een grote groep hiv-positieve vrouwen. We noemen dit weekend Vrouwkracht - dit woord omvat ALLES wat wij zijn.
Een aantal vrouwen had ook hun kind(eren)meegebracht. De kinderen zijn net als de vrouwen, maatjes van elkaar geworden, ook voor het leven na dit weekend.
Veel van de vrouwen ken ik alleen maar van onze eigen besloten groep ”Ladies Loving Life” op Facebook. In het echt heb ik een aantal van deze vrouwen een paar keer ontmoet tijdens bijeenkomsten van de LLL. Dit was echter anders: een heel weekend in een prachtig hotel in een nog mooiere omgeving. We sliepen bij elkaar in tweepersoonskamers en aten samen in de ochtend, middag en avond. We hadden drie lange tafels tot onze beschikking zodat je tijdens de maaltijd elke keer naast iemand anders kon zitten en elkaar beetje bij beetje beter leerde kennen.
De eerste avond was het vertelden we ons eigen verhaal. Wat een indrukwekkende en bizarre verhalen hebben deze vrouwen stuk voor stuk meegemaakt. Wat een verdriet en voor sommigen een lijdensweg. Lijdensweg in de meest letterlijke zin van het woord. Vrouwen die jarenlang ziek zijn geweest en steeds zieker werden. Niemand in de ziekenhuizen die op het idee kwam een hiv-test te doen. Onbegrijpelijk dat dit nu nog steeds kan gebeuren. Vrouwen die de dood in de ogen zagen en waar nog net op tijd iemand op het lumineuze idee kwam om een test te doen. We huilden met elkaar en vonden troost bij elkaar door deze ervaringen te delen.
We volgden verschillende soorten workshops, zoals yoga om te leren ontspannen. Oefeningen die je thuis ook kunt doen. Een workshop met alle lichamelijke klachten die we ondervinden door onze aandoening. Een workshop hoe je je leven in balans leert houden. Letterlijk stevig in je schoenen staan. Het “over de streep” gaan bij uitspraken die ons werden voorgelegd. Een A4-tje op je rug geplakt en door de zaal lopen en bij je sisters een tekst of woord op het A4-tje schrijven wat bij die persoon paste. Tenslotte dit voor de groep voorlezen en letterlijk voelen dat deze groep vrouwen van elkaar houdt zoals echte SISTERS doen! Zaterdagavond dansen als afsluiting van de dag en de nodige ontspanning.
Zoveel indrukken en emoties opgedaan dit weekend, maar met een duidelijke missie op weg naar AIDS2018 in Amsterdam. De missie om zichtbaar te maken dat wij als vrouwen met hiv andere klachten hebben dan mannen met hiv; dat vrouwen die bij een huisarts of in het ziekenhuis komen met lichamelijke klachten veel eerder op hiv getest moeten worden (iets dat bij homomannen vaak wel eerder gebeurt), waardoor veel leed voorkomen kan worden. Wij vrouwen willen echt onze stem als 1 laten klinken! VROUWKRACHT!!
Mw. E. te H.
Vraag via Whatsapp 
