En wanneer komt de tweede?

Eigenlijk gaat alles wel heel goed. Ken je dat? Zo’n opening en dat er dan eigenlijk een "maar" komt?

Maar niks te klagen hoor. Bij mijn laatste controle waren mijn CD4 bijna 1600 en mijn viral load nog altijd ondecteerbaar dus klagen mag ik daarover absoluut niet. En het lijkt het erop dat ik eindelijk mijn match wat betreft medicatie gevonden heb: geen bijwerkingen. Wat een feest! Na het medische stuk vraagt mijn behandelaar altijd hoe het privé met me gaat. Hoe is het met je werk, Gyan etc.  Ik vertelde hem het een en ander en liet hem een recente foto van Gyan zien. En toen kwam DE vraag, "Plannen voor een tweede?"

Regelmatig wordt ons dat gevraagd "En wanneer komt de tweede?"  Als je een kindje hebt van anderhalf of twee jaar lijkt de buitenwereld dat het moment te vinden om te gaan voor een tweede. Natuurlijk hebben Patrick en ik het hier zelf ook al over gehad. Toegegeven,  mijn eierstokken kunnen op momenten behoorlijk rammelen en mijn hart slaat op hol bij de gedachte van een broertje of een zusje voor Gyan. Maar Patrick is daar erg duidelijk in: hij is tevreden zo en dolgelukkig met 1 gezond kindje.Natuurlijk ben ik dat ook maar twee zou toch wel leuk zijn…..

Regelmatig worden er afwegingen gemaakt:  gezondheid, financiën, leeftijd. Allemaal onderwerpen die dan de revue passeren. En iedere keer word ik heen en weer geslingerd tussen gevoel en verstand. Want gevoelsmatig wil ik zeker nog een keer een zwangerschap ervaren ( en dan nu graag een keer in rustig vaarwater). Het ziet er nu op het oog rustig genoeg uit. Hiv kan mijn kindje niks maken, ik zal zwanger kunnen zijn zonder verbouwing, verhuizing of een kraam periode bij mijn ouders. Ik zal in ons eigen verbouwde huis rustig een babykamer kunnen inrichten en ons kindje kan in 1 keer thuis komen. Het idee dat ik het getrappel in mijn buik kan voelen, en alle andere voorpret opnieuw kan ervaren, daar kan ik heel gelukkig van worden. En die bevalling doen we er gewoon geromantiseerd “even” bij.

Aan de andere kant, 4 dagen opvang voor 2 kindjes is bijna onbetaalbaar, naast alle andere vaste lasten. De drukte van 2 kindjes in plaats van 1, naast werk en alle andere zaken die onze aandacht vragen. Terwijl ik nu al blij ben als  ik om half 9 afgedraaid  in bed lig. Wachten dan totdat Gyan vier jaar is en naar school gaat?  Patrick is dan 42 en dat vind hij te oud.

Dus ja, als er dan gevraagd word, wanneer komt nummer twee, dan antwoord ik maar politiek correct en met een smile: "Daar zijn we nog niet over uit." Want zo is het ook  Toch?

Sabine