Nederlandse artikelen

Het Vrouwkracht weekend was zonder meer een mooi weekend. Warm, hartelijk, energiek, powerful, emotioneel, intens, betrokken, vrolijk (met name zaterdagavond, thnx Eliane!), heftig, krachtig. Dat waren ook stuk voor stuk prima woorden geweest om het weekend te omschrijven.

Lees meer... >

by Mary

I am an African woman of almost 52 years old and I have been living with HIV for almost 20 years. I consider myself to be a happy person. I love to laugh and enjoy dancing, I am a family person but most of all, I put effort supporting others, who are vulnerable.

Lees meer... >

“Vandaag voel ik me voor het eerst echt 100% mijzelf en 100% geaccepteerd”. Dat was de uitspraak van een van de deelnemers aan de training voor peer-counselors van afgelopen weekend. Het raakte me. Ik ken deze vrouw al enkele jaren en voor mij persoonlijk is zij een rolmodel.

Lees meer... >

Theatergroep Troost speelt ‘Engelen in Amsterdam’In haar jubileumseizoen brengt Theatergroep Troost ‘Engelen in Amsterdam’. Het verhaal speelt zich af in het Amsterdam van 1985, waar de hoofdpersonen onverhoeds geconfronteerd worden met de uitbraak van de dan nog onbekende, dodelijke, ziekte aids. Een aanleiding voor de Long Term Survivors om met een groep van vijf dames en acht heren naar het Amsterdams Theater huis te gaan.

Lees meer... >

Op Summercamp Heino was in het laatste weekend van mei van 2016 eigenlijk bij toeval zowel het jaarlijkse weekend van Positive Families als dat van The Young Ones. Het terrein is enorm groot, er is heel veel te doen en beide groepen hadden een geheel eigen programma. Toch waren er momenten dat we één grote familie waren.

Lees meer... >

Bij aanvang van de Internatioanle Aids Conferentie in Durban was er een plenaire sessie die ging over: waar staan we nu. Met cijfers over nieuwe infecties onder vrouwen en meisjes, mensen wel en niet onder behandeling en doden door hiv en tb. Cijfers, zo onmenselijk hoog, dat ik me geen voorstelling van de realiteit kan maken.

Lees meer... >

 We zitten in Johannesburg, met ruim 9 uur overstaptijd.... Tijd genoeg dus om het een en ander te overdenken en jullie daarmee lastig te vallen. Het was veel. Veel informatie, veel ongelijkheid, veel activisme (gelukkig!)

Lees meer... >

Vanmiddag hadden wij, de mensen van de hiv vereniging, dienst op de Dutch Booth in de tentoonstellingsruimte. Zie dutchbooth.org voor een impressie. Ik heb veel beurzen gedaan in een vorig leven dus ik zorg dat ik er netjes-maar-benaderbaar uitzie.

Lees meer... >

Vandaag werd de stand van Gilead in de expositieruimte bezet door actievoerders. De nog steeds uitbreidende epidemie is deels te wijten aan de buitensporig hoge kosten van medicijnen. Als Truvada betaalbaar zou zijn kon PrEP breed ingezet worden. In sommige gebieden komt hiv zoveel voor dat je PrEP wel in het drinkwater zou willen doen.

Lees meer... >

Naar aanleiding jullie prachtige reacties op mijn blog over Fatimata ben ik haar weer op gaan zoeken om die solidariteit met haar te delen. En ik kan je vertellen het is niet eenvoudig om iemand te vinden nu de conferentie eenmaal echt van start is gegaan. Wat een volle bak. En wat een vol programma.

Lees meer... >

Ontmoetingen, daar draait het om. Mensen die iets delen met elkaar. Hiv, dat in de eerste plaats, maar als je in gesprek gaat blijkt dat dat niet het enige is. Ik stel je graag voor aan mijn zus Fatimata. Zij komt uit Mauretanie, woont in Noakchott, de hoofdstad. Zij is weduwe en moeder. Haar man overleed een paar jaar geleden aan TB.

Lees meer... >

Daar zit je dan in een ruimte met mensen vanuit de hele wereld die ook allemaal hiv hebben. Een stuk meer en een stuk diverser dan dat wij dat in Nederland voor elkaar krijgen. Wat een verschillen!

Lees meer... >

Daar ben ik dan. Aan de Zuidkant van de wereld. Ongeveer 30 uur na mijn vorige blog. Alles is goed gegaan. De rijen bij de security waren lang en ergerlijk, het vliegtuigeten niet écht je van het en het voor de conferentie geregelde busvervoer hemelschreiend slecht Ondertussen rijdt in Nice een vrachtwagen 100 mensen dood.

Lees meer... >

Ik heb alles nu wel, denk ik. Koffertje ingepakt en kleine rugzak. Kleding voor een week. Bikini er toch maar even bij gedaan want je weet nooit. We zitten in het Beach hotel, vlak aan de Indische Oceaan. Ik ga naar de Wereld Aids Conferentie in Durban.

Lees meer... >